Samookaleczenia i myśli samobójcze

W potocznym języku samookaleczeniem nazywa się zachowania, gdy osoba celowo rani lub szkodzi swojemu ciału bez zamiaru spowodowania śmierci. Najczęściej ludzie przecinają lub zadrapują wtedy swoją skórę. Jednak różne zachowania można zaklasyfikować jako samookaleczanie. Przyczyny samookaleczenia mogą być różne i zależne od jednostki. Nie każdy, kto wyrządza sobie krzywdę, myśli o śmierci. Ludzie często zaczynają wyrządzać sobie krzywdę, próbując kontrolować trudne emocje lub łagodzić nagromadzony stres. Samookaleczenie może zatem na początku zapewnić tymczasową ulgę, ale wkrótce osoby takie czują się bardziej zaniepokojone. Samookaleczeniom często towarzyszy wstyd lub poczucie winy, co powoduje dalsze cierpienie. Zwiększone cierpienie zwiększa prawdopodobieństwo, że ludzie wyrządzą sobie krzywdę, utrzymując w ten sposób błędne koło samookaleczenia. Około 10% młodych ludzi na całym świecie dokonało samookaleczenia w pewnym momencie swojego życia.

Samookaleczenie z zamiarem śmierci ogólnie nazywane jest próbą samobójczą. Osoba wyrządza sobie krzywdę z zamiarem próby zabicia się. Ludzie, którzy próbują popełnić samobójstwo, często myśleli wcześniej o śmierci, ale nie wszyscy. Istnieją dwa rodzaje myśli o chęci śmierci. Z jednej strony myśli o śmierci, które są myślami o tym, że nie chcą już dłużej istnieć, ale nie są bezpośrednimi myślami lub wolą spowodowania własnej śmierci. Myśli samobójcze są myślami o chęci spowodowania własnej śmierci. Zarówno myśli o śmierci, jak i myśli samobójcze mogą być objawami depresji, ale nie każdy, kto doświadcza takich myśli, ma depresję i nie każdy, kto ma depresję, doświadcza myśli o śmierci lub myśli samobójczych. Myśli o śmierci i myśli samobójcze występują częściej niż się przypuszcza, ale około jedna trzecia dziewcząt i jedna czwarta chłopców w Islandii w pewnym momencie rozważała samobójstwo w 2016 roku. Ważne jest, aby wiedzieć, że możliwe jest uzyskanie odpowiedniej pomocy, gdy pojawią się takie myśli.

Jak przejawia się samookaleczenia i myśli samobójcze?

Samookaleczanie jest częstym problemem, szczególnie pośród nastolatków i młodych ludzi. Około 10% młodych ludzi wyrządziło sobie krzywdę w pewnym momencie swojego życia.

Samookaleczanie często zaczyna się jako sposób na upust lub złagodzenie trudnych lub bolesnych uczuć. Osoba ta odczuwa chwilową ulgę. Bardzo szybko pojawiają się ponownie negatywne uczucia, a samookaleczenie często wiąże się z poczuciem wstydu lub winy. W ten sposób powstaje błędne koło, które podtrzymywane jest za sprawą poważniejszych samookaleczeń.

Samookaleczanie przejawia się w różnych formach i nie mówimy o nim tylko wtedy, gdy dana osoba skaleczy się umyślnie w ramię tak, jak myśli wiele osób. Samookaleczeniem może być również zachowanie, takie jak przypalanie, wyrywanie włosów, uderzanie lub kopanie ścian lub mebli, celowe staranie się o bójkę, dłubanie skóry, uderzanie głową o ściany lub przedmioty, bicie siebie lub przyjmowanie dużych dawek leków. Ważne jest również, aby wiedzieć, że samookaleczenia często przejawiają się inaczej u dziewcząt niż u chłopców. Na przykład chłopcy częściej niż dziewczęta próbują wdawać się w bójki, walić w przedmioty lub ściany.

Dlaczego ludzie się kaleczą? Może istnieć ku temu wiele przyczyn. Ludzie kaleczą się:

• Aby spróbować rozładować napięcie, zrelaksować się lub zakłócić trudne wspomnienia lub uczucia
• Aby pokazać innym, że czują się źle, szukać komunikacji lub pomocy
• Aby wyrazić coś, co trudno jest im powiedzieć słowami
• Aby ukarać się za pewne uczucia lub myśli
• Aby przekształcić ból psychiczny w ból fizyczny

Samookaleczenie nigdy nie rozwiązuje przyczyn pierwotnego bólu, dlatego też jest uważane za nieefektywny sposób radzenia sobie z problemami emocjonalnymi. Ważne jest, aby uzyskać pomoc zarówno w powstrzymaniu samookaleczenia, jak i w rozwiązaniu podstawowych problemów, które zapoczątkowały samookaleczenia. Można nauczyć się nowych sposobów ucieczki od ogromnego cierpienia, trudnych uczuć lub wspomnień. Sposoby te są bardziej pomocne i nie wiążą się z takim samym niebezpieczeństwem, jak samookaleczenie. Samookaleczanie zawsze wiąże się również z pewnym ryzykiem, takim jak infekcje lub że sięgnie zbyt daleko, co może zagrażać życiu, a nawet spowodować śmierć, nawet jeśli nie było to zamierzone. Pierwszym krokiem do wyzdrowienia jest zawsze powiedzieć o tym komuś i poprosić o pomoc.

Myśli o śmierci to myśli o braku chęci istnienia, żal związany z przyjściem na świat lub nadzieja na śmiertelny wypadek lub chorobę prowadzącą do śmierci. Nie obserwuje się wtedy bezpośrednich myśli o spowodowaniu własnej śmierci w jakikolwiek sposób. Myśli o śmierci mogą być wynikiem chronicznego stresu, niepokoju lub depresji. Mogą również powstać po wielkich trudnościach życiowych. Często łączą się z pewnym brakiem nadziei, myślami o braku poprawy pewnej sytuacji oraz uczuciami, takimi jak lęk, drażliwość lub gniew.

Myśli samobójcze to myśli o chęci śmierci, ale różnią się one od myśli o śmierci, ponieważ ludzie myślą również o chęci spowodowania własnej śmierci. Takie myśli często obejmują spekulacje na temat różnych metod, które mogliby zastosować. Niektórzy ludzie zaczynają szukać informacji na temat metod samobójczych. Niektóre osoby zaczynają też planować, jak popełnić samobójstwo lub podejmować decyzje co do wybranej metody lub czasu. W tym momencie ludzie zaczynają nawet planować cały proces, zdobywając to, co jest potrzebne lub żegnając się z bliskimi. Myśli samobójcze są czasem konsekwencją zaburzeń psychicznych i mogą na przykład być objawami depresji. Podobnie jak myśli o śmierci, myśli samobójcze mogą być również wynikiem długotrwałego stresu, traumy lub innych trudności. Dlatego każdy może doświadczyć myśli samobójczych, a czasem jest to nawet naturalna reakcja na wiele cierpień lub trudności. Jednak bardzo ważne jest, aby powiedzieć komuś, gdy tylko pojawią się takie myśli. Chociaż myśli własne mogą być naturalną reakcją, zawsze są oznaką niepokoju lub wielkich trudności i ważne jest, aby wiedzieć, że nawet i one przeminą i że możliwe jest udzielenie pomocy w przypadku każdego problemu, który powoduje te myśli.

Gdzie zwrócić się o pomoc?

Jeśli ty lub ktoś, kogo znasz, dokonuje samookaleczeń lub doświadcza myśli o śmierci i/lub myśli samobójczych, bardzo ważne jest, aby porozmawiać z kimś, kogo darzy się zaufaniem, a najlepiej z profesjonalistą. Myśli samobójcze są częstym problemem i mogą być naturalną reakcją na wiele form stresów lub cierpień. W przypadku problemów takich jak samookaleczenie i myśli samobójcze można uzyskać skuteczną pomoc.

O pomoc można zwrócić się na przykład do:

• 1717 - Infolinii Czerwonego Krzyża lub czatu online na raudikrossinn.is
• Służby zdrowia. Możesz szybko znaleźć pomoc medyczną i porozmawiać z pielęgniarką, która w razie potrzeby może wezwać lekarza.
• Organizacji Pieta (pieta.is)
• Przestrzeni Bergið dla młodych ludzi do 25 roku życia (bergid.is)
• Psychologów prowadzących swoje gabinety (sal.is)
• Oddziału pomocy doraźnej lub oddziału ratunkowego Fossvogur. Jeśli problem jest pilny i poważny, a usługi są pilnie potrzebne. Oddział pogotowia psychiatrycznego w Hringbraut jest czynny od 12:00 do 19:00 w dni powszednie i od 13:00 do 17:00 w weekendy oraz święta. Poza godzinami otwarcia szpitalnego pogotowia psychiatrycznego możesz udać się na oddział ratunkowy i szpitalny w Fossvogur, który jest otwarty 24 godziny na dobę i zapewnia opiekę w nagłych wypadkach z powodu problemów ze zdrowiem psychicznym, gdy służby ratunkowe w Hringbraut są zamknięte.
• Numer ratunkowy: 112
• Jeśli problem jest pilny i poważny oraz dotyczy osoby poniżej 18 roku życia, możesz udać się na oddział ratunkowy dla dzieci w szpitalu dziecięcym w Hringbraut. Możesz również skontaktować się z zespołem ratunkowym BUGL, dzwoniąc pod numer 543 4300 między 8:00 a 16:00 w każdy dzień powszedni.

Bardziej szczegółową listę zasobów dostępnych w Islandii można znaleźć tutaj.

Zaawansowane materiały dotyczące samookaleczania po islandzku