Świat Zdrowie psychiczne Dla rodziców O organizacji

Samoocena

Czym jest samoocena?

Krótko mówiąc, samoocena jest opinią, jaką mamy o sobie samych. Opinie to tak naprawdę nasze myśli o nas samych, myśli o tym, w których obszarach dobrze sobie radzimy w porównaniu do innych, a w których, jak uważamy, nie mamy tak dużej przewagi. Poglądy te mogą odnosić się do cech wewnętrznych i zewnętrznych. Cechy wewnętrzne to na przykład inteligencja, różne rodzaje umiejętności, nasza zdolność do radzenia sobie i rozwiązywania zadań, nasze umiejętności w relacjach z innymi ludźmi, a także cechy ludzkie, takie jak życzliwość, bycie pomocnym, przywództwo i umiejętności społeczne. Cechy zewnętrzne to cechy wyglądu, takie jak piękno, wysokość i nasze ciało. Można tu również dodać elementy, takie jak jakiego rodzaju ubrania, telefon lub komputer posiadamy lub w jakich warunkach żyjemy (mieszkanie, samochód rodzinny i inne warunki życia).

Czym jest niska samoocena?

Niska samoocena to zatem ogólnie negatywna opinia o nas samych. To, jak ludzie opisują niską samoocenę jest bardzo spersonalizowane i oczywiście różni się w zależności od człowieka. To, jakie cechy są ważne dla poszczególnych ludzi ma także znaczenie. Niektórzy ludzie bardziej zwracają uwagę na cechy wewnętrzne, inni zewnętrzne. Często jednak jest to połączenie obu podejść. Dlatego niską samoocenę cechuje osąd wobec nas samych. Ludzie o niskiej samoocenie oceniają siebie surowo, co może powodować wielki niepokój, depresję i lęk. Osądy są w rzeczywistości naszymi poglądami o nas samych i często nie opierają się na faktach. Teoretycznie te poglądy są często nazywane przekonaniami podstawowymi. Jeśli nasze przekonaniami podstawowymi są bardzo negatywne, będą miały głęboki wpływ na nasze życie i zachowanie, zarówno w szkole, pracy, jak i ogólnie w komunikacji społecznej.

Konsekwencje niskiej samooceny mogą być różne. Niska samoocena może prowadzić do ryzykownych zachowań. Ludzie mogą próbować imponować innym w poszukiwaniu aprobaty i sięgać po alkohol, palenie papierosów lub e-papierosów, próbować narkotyków lub popełniać przestępstwa, takie jak kradzież/wybicie szyby. Ludzie mogą też nie stworzyć odpowiednich granic i nie potrafić powiedzieć „nie”, nawet jeśli czegoś nie chcą, np. seksu. Co więcej, niska samoocena może znacznie zmniejszyć prawdopodobieństwo sukcesu, ponieważ ludzie z niską samooceną są przekonani, że muszą się zmienić, aby inni ich polubili. Niska samoocena może prowadzić do problemów ze zdrowiem psychicznym i odwrotnie. Warte szczególnej uwagi są tu różnorodne zaburzenia lękowe (lęk społeczny, lęk związany z uczeniem się/egzaminami, lęk ogólny), depresja i zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia, jadłowstręt psychiczny, ortoreksja, nadmierne treningi).

Niska samoocena może mieć duży wpływ na naszą przyszłość, ponieważ możemy pozwolić naszym poglądom, a nie faktom, kontrolować podejmowane przez nas decyzje. Może to wpłynąć na nasze studia i pracę, a także granice, które ustalamy w komunikacji z innymi ludźmi (z małżonkiem, współpracownikami, rodzicami, przyjaciółmi itp.).

Niska samoocena

Wartości są naszym sposobem radzenia sobie z przekonaniami podstawowymi. Są one, między innymi, sposobem na zmniejszenie lęku i uwolnienie od sytuacji, w których prawdopodobnie wywołane zostaną przekonaniami podstawowymi. Kiedy podstawowe przekonanie brzmi „Jestem nudny”, to jednym ze sposobów, aby w niej nie tkwić, jest nie unikanie komunikacji społecznej lub spędzanie czasu na przemyślaniu tego, co mówimy lub robimy podczas komunikacji z innymi. Jeśli podstawowe przekonanie jest „Jestem głupia!” wówczas prawdopodobnymi wartościami życiowymi mogłoby być poświęcenie ogromnego czasu na naukę, albo zaprzestanie uczenia się, ponieważ przekonaliśmy siebie samych, że i tak nie odniesiemy sukcesu. Jeśli nie spróbujemy, nie zawiedziemy samych siebie!

Negatywne doświadczenia to coś, czego wszyscy doświadczamy w ciągu naszego życia. Życie nie zawsze jest łatwe. Ludzie mają zmienne i różne doświadczenia, które zależą od tego, jak interpretują te doświadczenia. Negatywnym doświadczeniem może na przykład być trudne wychowanie i niewielkie wsparcie oraz trudności w nauce (np. dysleksja lub inne zaburzenia uczenia się), trudne relacje (kłótnie, przemoc psychiczna lub fizyczna), odrzucenie przez członków rodziny, partnera lub przyjaciół, różnego rodzaju niepełnosprawności, komentarze innych albo inne niepowodzenia.

Nasza samoocena kształtuje się przez całe życie, ale zwłaszcza w dzieciństwie i podczas okresu dojrzewania. W tym czasie kształtują się nasze poglądy na świat, postawy i przekonania, a jednocześnie odnajdujemy swoje miejsce w życiu. Negatywne doświadczenia wpływają na nasze poglądy oraz na to, jak interpretujemy i postrzegamy nasze życie i egzystencję.

Nieprzydatne zachowanie jest wynikiem posiadania nieprzydatnych zasad życiowych. Przykładem nieprzydatnych zachowań jest unikanie trudnych sytuacji (brak uczestnictwa, porzucenie szkoły, nieuczestniczenie w życiu społecznym), podejmowanie wielkich środków ostrożności (uczenie się na pamięć, nadmierne ćwiczenie prezentacji, szukanie zgody innych podczas podejmowania decyzji), bycie bardzo samokrytycznym w związku z własnym występem („Koncert nie był udany, ponieważ zagrałam złą nutę”) i umniejszanie własnych osiągnięć („Och, oni mnie po prostu chwalą, bo mi współczują, a nie dlatego, że naprawdę dobrze mi poszło”).

Media społecznościowe mogą mieć duży wpływ na samoocenę. Widzimy tam błyszczące obrazy, w które wierzymy zbyt często, nie krytykując ich. Rzadko jednak myślimy o faktach, na przykład o tym, jak dana osoba wyglądała o 7 rano przed makijażem i photoshopem/filtrami. Nie sądzimy, że ta konkretna osoba może także borykać się z trudnościami. Nasza wartość jako osoby w mediach społecznościowych wydaje się zależeć od liczby osób lubiących i obserwujących nas. Jesteśmy pod dużą presją ze strony mediów społecznościowych, które zdają się wywierać na nas wpływ. Może to powodować niepomocne negatywne myśli, takie jak: „Właśnie mnie widział”, „Moja przyjaciółka Sigga nie polubiła mojego zdjęcia, nie lubi mnie tak bardzo, jak myślałam”, „Tylko polubienie i brak odpowiedzi!”. Aplikacje randkowe, takie jak Tinder, nie są wyjątkiem. Mogą wywoływać podobne myśli („Nikt mnie nigdy nie lubi!”,„Nie odpowiada, prawdopodobnie nie jestem przystojny/interesujący ani wystarczająco wartościowy”). Nie zapominajmy też o tym, że takie aplikacje opierają się na obiektywnej ocenie wyglądu, a nie wszelkich innych cechach, które chcielibyśmy, aby miał(a) nasz(a) potencjalny(-a) dziewczyna (chłopak).

Historia Eiríkura:

Eiríkur jest 16-letnim chłopcem, który właśnie rozpoczął szkołę średnią. Życie Eiríkura nie zawsze było łatwe. Był szykanowany w pierwszych klasach szkoły podstawowej, głównie dlatego, że był rudowłosy i raczej niski. Doświadczył niewielkiego wsparcia w domu, ponieważ jego rodzice zmagali się z problemem alkoholowym. Z tego powodu do tej pory nie radził sobie zbyt dobrze w szkole, zarówno dlatego, że trudno było mu się skoncentrować. Istniało ciągłe ryzyko zastraszania, a także dlatego, że jego rodzice nie byli zainteresowani jego nauką. Eiríkur sformułował podstawowe przekonaniepodstawowe myśli, że jest głupi, nudny i brzydki. Wybrał szkołę średnią, do której nie zamierzali chodzić jego prześladowcy. Teraz chce znaleźć nowych przyjaciół i „zacząć od nowa”. Rozmawia z kolegą, który siedzi z nim na lekcji matematyki i chce go lepiej poznać. Z drugiej strony prześladują go myśli, które mówią mu, że jest głupi i nudny, dlatego zadaje sobie pytanie: „Dlaczego miałby chcieć mnie lepiej poznać, nie mam nic do zaoferowania!”.

To, w jaki sposób niskie poczucie własnej wartości przejawia się u danej osoby zależy od jej doświadczeń życiowych i interpretacji. Zobacz studium przypadku Helgi:

Helga

Helga jest wzorową uczennicą i zawsze bardzo dobrze radziła sobie w szkole. Teraz jest w liceum, a wymagania w szkole stały się bardziej rygorystyczne i nie jest jej tak łatwo nauczyć się całego materiału, co dobrze jej wychodziło do tej pory. Jej rodzice są dla niej mili i nigdy niczego jej nie brakowało, ale zawsze oczekiwali od niej wiele. Nigdy nie zapomni dnia, kiedy była w 8 klasie i wróciła do domu po otrzymaniu 6 z biologii i ponad 9 z innych przedmiotów. Matka chwaliła ją bardzo mało za przedmioty, które poszły jej dobrze, ale ganiła ją za otrzymaną 6. Helga grała także na skrzypcach w szkole podstawowej. Do dziś pamięta, jak występowała podczas koncertu w czwartej klasie i „zamarła” w środku utworu. Jej mama zdenerwowała się okazała jej niewiele ciepła oraz zrozumienia w tej sytuacji. Podstawowe przekonanie Podstawowe myśli mówiły jej, że ogólnie rzecz biorąc nie jest wystarczająco dobra jako uczennica i muzyk. Zrozumiała, że myśli mniej ją prześladują, a jej rodzice są szczęśliwi, gdy nie popełnia błędów. Jej zasada życiowa brzmi zatem: „Nie mogę popełnić błędu!”. Spowodowało to, że rzuciła skrzypce w piątej klasie i na ogół unika teraz nowych hobby. Spędza obecnie niezliczone noce nie śpiąc, czyta w kółko swoje notatki do egzaminów lub zadań. Jest również bardzo zdenerwowana w trakcie egzaminów oraz kiedy występuje przed innymi, np. podczas prezentacji.

Zasoby w Islandii

Ośrodek opieki zdrowotnej: Kiedy ludzie szukają pomocy profesjonalistów, pierwszym punktem kontaktowym jest zazwyczaj ośrodek opieki zdrowotnej. Pierwszym krokiem jest umówienie się na wizytę u lekarza, który może skierować Cię do odpowiedniej osoby, jeśli nie możliwe jest rozwiązanie problemu. heilsugaeslan.is

Izba przyjęć oddziału ds. problemów psychicznych: Jeśli sytuacja jest pilna lub poważna, nie wahaj się skontaktować z izbą przyjęć oddziału ds. zdrowia psychicznego w Landspitali, gdzie osoby z nagłymi problemami ze zdrowiem psychicznym mogą udać się bez umówionej wizyty. Izba przyjęć oddziału ds. zdrowia psychicznego znajduje się na 1. piętrze budynku psychiatrycznego w Hringbraut. Izba jest czynna od 12:00 do 19:00 w dni powszednie i od 13:00 do 17:00 w weekendy, numer telefonu to 543 4050. W nagłych przypadkach można skontaktować się z oddziałem ratunkowym w Landspitali Fossvogur poza tymi godzinami pracy. landspitali.is

Prywatne praktyki psychologiczne: Na tej stronie internetowej możesz znaleźć psychologów, którzy zajmują się różnymi problemami, takimi jak depresja. sal.is

Prywatne praktyki lekarzy psychiatrów: Wielu psychiatrów leczy zaburzenia depresyjne poprzez leczenie medyczne i rozmowę w swoich prywatnych gabinetach i klinikach.

Bardziej szczegółową listę zasobów dostępnych w Islandii można znaleźć tutaj.